Ziekelijk veel capibara's

Door Menno:
Na onze rustdagen in Uruguay werdt het weer tijd voor wat avontuur. Dat kwam mooi uit, want het plan was om naar Esteros del Ibera te reizen. Een groot moerasgebied met veel wilde dieren. De plaats is echter niet heel makkelijk bereikbaar en dus er waren een aantal tussenstops nodig. Vanuit Salto zijn we eerst met de bus naar Concordia gegaan, dat aan de overkant van de rivier bij Salto ligt. Daar hebben we als avondeten een
Milanesa gegeten, dat is een soort schnitzel en tevens hoofdverdachte nummer 1. In de volgende busreis richting Mercedes werdt ik plots gewekt door Janneke. "Menno, ik moet kotsen". Waarna ik haar, nog half in slaap heb verteld dat ze dat dan maar moet doen. Dit was het begin van een paar helse dagen voor Janneke.

In Mercedes zijn we in een wat beter hotel gaan zitten, zodat Janneke rustig kon uitzieken. Van Mercedes hebben we allebei niet veel meegekregen. Ik heb me op het terras vermaakt met het uitstekende internet van het hotel. Terwijl binnen Janneke leegliep. De volgende dag gaf Janneke aan dat ze zich goed genoeg voelde om met de bus naar Colonia Carlos Pellegrini te reizen dat zich middenin Ibera bevind.

Onderweg kwamen we al tientallen capibaras tegen, een voorbode van de hoeveelheid van deze uit de kluiten gewassen knaagdieren die in het gebied te zien zijn.
In pellegrini zaten we in het uitstekende posada el yacare, met een nette dormroom en een zwembad. Janneke heeft hier helaas vooral ziek in bed gelegen daarover volgt straks nog een stuk van haarzelf.

De eerste ochtend heb ik een boottocht gemaakt aan de kant van het meer waar de rivier uitmondt. Tijdens de rit een heleboel capibaras gezien. Die beesten zitten overal waar je kijkt. Daarnaast zijn kaaimannen erg makkelijk te spotten. Sommige van wel 3 meter lang. Veel groter dus dan die ik in de Peruaanse jungle heb gezien. Ook is er een grote verscheidenheid aan vogels. Na de boottocht ben ik nog gaan wandelen op een van de uitgelegde wandelpaden van het nationaal park. Onderweg nog meer capibaras en vogels gezien en aan het uiteinde van het pad een hert. De volgende dag was het erg warm en heb ik goed gebruik gemaakt van het zwembad. Laat in de middag met Janneke een tweede boottocht gemaakt, dit keer naar het andere deel van het meer. De derde dag heb ik in de ochtend voor het eerst in me leven paard gereden. Dit was veel makkelijker dan ik vooraf had verwacht. Alleen in galop lukte het niet altijd het juiste ritme te vinden, waardoor ik stuiterend op het paard door het landschap reed.
De vierde dag was het feest in het dorp. Voor ons betekende dit een gratis barbecue als lunch met live volksmuziek. Vanwege de hitte verlieten we na een tijdje het feestterrein om de koelte van het zwembad op te zoeken. De volgende ochtend was het vertrekdag. Om nog een laatste kans te hebben op het spotten van de brulapen, wat tot dan toe nog niet gelukt was, ben ik vroeg uit de veren gegaan om een laatste wandeling te maken. En ja hoor! Een lichtbruin aapje hoog in de boom. Terwijl ik rustig aan het kijken was hoorde ik plots vlakbij een zeer hard geluid. Alsof iemand met 100 decibel aan het snurken was. Nadat ik langzaam dichterbij was geslopen zag ik op een paar meter afstand de grote zwarte mannetjes brulaap luid brullen. Dit ging voor zo'n 5 minuten door. Uiteindelijk bleek het een familie van 4 apen te zijn. Geweldig om te zien hoe deze acrobatische dieren hun weg door de boom maken. Ze waren totaal niet schuw. Op geen 2 meter afstand klommen ze boven mij langs.

Na deze mooie ervaring weer met de bus terug naar Mercedes vetrokken. Janneke was alweer behoorlijk opgeknapt en dus vervolgen we onze reis. Door naar het volgende hoogtepunt, de watervallen van iguazu!

Wat Janneke van Ibera heeft meegekregen:

Na de verschrikkelijkste busrit van deze reis, heb ik inderdaad vrij weinig van Mercedes meegekregen, ze hebben er vooral lekkere bedden;)

Dinsdag, in Colonia Pellegrini dacht ik wel weer redelijk opgeknapt te zijn, dit bleek niet helemaal waar. Na een busrit van 3,5 uur over een onverharde weg ben ik weer een bed ingedoken. De eerste dag alleen in bed gelegen. De tweede dag s'avonds alleen de boottocht gedaan. Dit was wel heel mooi, en veel kaaimannen en natuurlijk capibara's gezien!

Omdat het de derde dag en avond weer helemaal misging, is toen een dokter gebeld, vooral een hele aardige Franse mevrouw vertrouwde het niet en wilde een dokter. Binnen 10 minuten stond hij voor mijn neus en werd bloeddruk, hartslag en temperatuur opgemeten. Vroeg hoe lang het al was en wat ik binnen heb gekregen de afgelopen 4 dagen. Dit allemaal is half Engels/Spaans. Hij vertrouwde het niet helemaal en begon over ziekenhuis(120 km verderop), vochtinfusen en uitdroging. Daar had ik geen trek in, dus vooral vaak nee gezegd en omdat ik nog geen echte koorts had, alleen een beetje verhoging was het nog niet nodig. Vervolgens wel op een dieet van bananen, rijst en gatorade gezet, plus een lading medicijnen. Hij zou de dag erna terug komen met de waarschuwing dat als het niet beter was, er toch echt een infuus in moest. Kreeg van onze mevrouw van het Hostel een glas water met, wat ik denk, gewoon suiker en zout, ze bleef in ieder geval zitten tot ik het op had. Gelijk een extra nacht in het hostel erbij geboekt, het plan was om morgen naar Iguazu door te gaan, maar ik denk niet dat ik, en vooral de dokter hier heel gelukkig van wordt.

De dag erna met tegenzin veel gatorade gedronken, droge rijst met bananen gegeten en de medicijnen ingenomen. Deze hielpen als een malle (mag ook wel met 800mg tabletten). Meegegaan met Menno naar het dorpsfeest, daar de (dronken) dokter en zijn paard tegengekomen en het ging allemaal een stuk beter, dus we konden weer verder reizen!

We zijn gisteravond, rond 20u in Mercedes gestrand, geen bus meer te krijgen naar Corrientes. We zijn vanochtend vertrokken, komen straks in Corrientes aan en nemen daar de nachtbus naar Iguazu, dus komen morgenochtend, 11 januari aan in Iguazu!