Ruta Nacional 40

Tijd voor een verslag van Menno want dat is toch een tijd geleden zègh.

Nadat Janneke met de bus was vertrokken richting Santiago heb ik een bus ticket geboekt voor vrijdag. Om de laatste dag te vullen heb ik samen met Vinicius, de Braziliaan die we op de uyuni tour hebben ontmoet, een tour naar de 7 lagunas geboekt voor diezelfde dag. Na een saaie busreis door een vlakke en droge vallei kwamen we aan bij de lagunas. Een zevental kleine zoute waterplassen die door het witte zout prachtig azurblauw kleuren. In twee van deze lagunes was het toegestaan te zwemmen. Door het extreem hoge zoutgehalte blijf je hoog aan het oppervlakte drijven, zoals de bekendere dode zee. Het voelt alsof alsof je met een luchtbed in het water ligt. Een erg leuke en bijzondere ervaring.

De volgende dag ben ik met de dagbus naar salta vertrokken. Na een saaie eerste 5 uur inclusief een grensovergang van 2 uur begon de bus aan een steile weg naar beneden. Eindelijk verliet ik de hoogvlakte waar ik me sinds Cusco op bevond. De vallei waar we vervolgens door heen reden beloofde veel goeds. Prachtige kleurrijke rotsen die de bergen sieren. Vervolgens werd het landschap nagenoeg vlak en een paar uur later was ik in salta!

Nadat ik om 10 uur 's Avonds was aangekomen duurde het tot half 12 voor ik een slaapplek had gevonden. Door een feestweekend in de stad waren bijna alle hostels volgeboekt met de bevolking uit de regio. De volgende 2 dagen ben ik samen met een meisje uit het hostel de stad gaan verkennen. Een aantal mooie gebouwen, kerken en monumenten gezien. Maar de meest bijzondere bezienswaardigheid was te zien in het MAAM. In dit Museum, het Museo de arqueologia de Alta montana, zijn de kinderen van Llullaillaco te bezichtigen. Dit zijn mummies van 3 inca kinderen die bovenop de Llullaillaco vulkaan zijn gevonden. De kinderen zijn bovenop de vulkaan van 6740 meter hoog geofferd en waarschijnlijk levend begraven. Een afschuwelijk verhaal uiteraard maar een geweldige vondst voor de archeologische wereld. Door de extreme kou bovenop de berg zijn de mummies zeer goed bewaard gebleven. Zeer interessant om te zien maar tegelijk onsmakelijk. Mede door de sfeer die word gecreëerd door de muziek en de belichting in de expositieruimte.

s ‘Avonds werd er door het hostel een barbecue georganiseerd. Toen bleek dat argentijnen pas erg laat dineren. De barbecue begon namelijk pas om 11 uur. Dat was een zeer gebruikelijke tijd volgens een willekeurige argentijn.

Een Argentijnse barbecue houd verder precies in wat je verwacht. Vlees, heel veel vlees. Daarnaast kregen we onbeperkt wijn en bier dus algauw was het erg gezellig in het gehele hostel.

De dag daarop heb ik een auto voor 11 dagen gehuurd om via Mendoza, Cordoba en Rosario naar Buenos Aires te rijden. De eerste dag heb ik met 1 andere reizigers een rondje gemaakt 'in de buurt van’ salta. Dit rondje kostte uiteindelijk dik 11 uur inclusief de nodige stops voor foto’s. Het eerste stuk volgt de toeristische treinrails van de 'tren de las nubes’, de trein in de wolken. Onderweg zie je de treinrails over meerdere hoge viaducten lopen. Ons keerpunt was het hoogste viaduct van de rails op zo’n 80 meter. Een mooie oude ijzeren constructie die doet denken aan de eifeltoren. Vervolgens zijn we via de befaamde ruta national 40 teruggereden naar salta. Onderdeel van deze weg is een van de hoogste bergpassen ter wereld op bijna 5000 meter. Vreemd idee om daar te rijden omdat dit ruimschoots hoger is dan de hoogste berg in de Alpen. Op het hoogste punt werden we vergezeld door een vos. Het dier ging op nog geen 10 meter afstand van ons liggen terwijl wij foto's van de omgeving aan het schieten waren. Vervolgens over een smalle weg met steile afgronden terug naar beneden. De onverharde weg gecombineerd met het prachtige landschap van kleurrijke rotsen, maakte het een spectaculaire route om te rijden.

De volgende dag ben ik met 3 reizigers begonnen aan een roadtrip van 4 dagen richting Mendoza. Wederom over de befaamde ruta 40, de route 55 van zuid-amerika. De eerste overnachting was in Cafayete. Een wijnstreek die bekend staat om een van de hoogste wijngaarden ter wereld. Ik heb me hier toch maar overgegeven aan wijn en ben gewoon gaan meedoen met de proeverijen. Ik zal je vertellen, het is nog steeds niet mijn favoriete drankje, máár ik drink het niet meer met tegenzin.

De ochtend daarop vroeg opgestaan om een wandeling te maken naar 7 watervallen in de buurt van Cafayete. Een heerlijke wandeling langs een kleine riviertje. Het was nauwelijks een wandelpad te noemen dus moesten we ons eigen pad maken door de smalle met grote rotsen beklede vallei. Dat betekende veel klauteren waarbij handen en voeten optimaal benut moeten worden.

De volgende 2 overnachtingen waren in de minder noemenswaardige plaatsen belén en San Juan. Maar de route er naartoe bracht ons langs prachtige landschappen waardoor we regelmatig zijn gestopt om wat foto's te schieten.

Vervolgens ben ik een paar dagen in Mendoza gebleven en nu bevind ik me in het kleine plaatsje Cerro colorado.

Wat ik in Mendoza heb meegemaakt en hoe ik in Cerro Colorado bent beland volgt in de volgende blogpost.

Dit is waar ik ben, waar ben jij?